czerwony nów

całą mnie krew dzisiaj otuliła
ileż to lat we mnie się budzi

otwiera drzwi miękko
w moich zmysłach wzbiera
nic mnie już nie rani
świat mi nie doskwiera

zamieniam się w czucie
siebie w niej jej w sobie
płynę starym rytmem
boginicznym, kobiet

czerwień na mych biodrach
widoczna, tkaniną  utkana
krwi miesięczna, księżycowa
nie jesteś schowana

płyń z mojego brzucha
nie wyprę, nie wstydzę się ciebie
stróżkami po udach
łydkami na ziemię

najsłodszą przynosisz mi ulgę
łączysz ziemię z ziemią
mocy przemijania
opadam z rozkwitu nadzieją